Aerumnarum plenus

 

stoję w oknie (szkoda Niemena) 

Szpitala Miejskiego im. Józefa Strusia

a szkoda też bo tak sobie Norwidem pomyślałem:

Aerumnarum plenus -

pełen trosk bom przecie szpitalny

przede mną wielkomiejski gwar (Szpital w centrum miasta -

brzmi slogan reklamowy Strusia)

niewiarygodnie upalne popołudnie boli

mimo działającego jeszcze miejscowego znieczulenia

nie chce się gadać

wszyscy leżą

tylko postacie na bilbordach są pełne życia

i patrzą

nieustannie pod słońce ze słońcem patrzą na mnie

pode mną tłumy wracają z pracy zakupów nie wiadomo skąd

setki tysiące

a oni patrzą 

na mnie

babka z last minute (wycieczki) - mino że bokiem 

i ta rozłożona

na Centrum Handlowo-Biurowym Kupiec Poznański

która przekonuje że teraz już wszystko jest na miarę

a facet z New Yorkera (kolekcja young fashion) 

wskazuje na mnie palcem

aż się cofnąłem

z łóżka widać zegar zamontowany na dachu budynku

czerwony jak w domu 

bo ten sam czas 

niby

 

przespać się

 

pod wieczór z tego domu z zegarem

pogotowie zabrało staruszka

ale nie było dobrze widać a w ogóle to przyjechały dwie karetki

ksiądz robi obchód

i to tak cały szpital chyba sam 

on sam? a co 

ja to tam kurwa do spowiedzi nie pójdę

chyba żeby była powszechna

a ja idę na mecz 

przecież wiadomo że Niemcy wygrają Szwaby pierdolone

 

więc to mi smutno - aż do kości smutno

po ciemku też patrzą

względnie po ciemku bo oświetleni

żyjemy tak jak śnimy - samotnie 

przecież to nie Norwid

ale tak sobie pomyślałem Conradem 

o nich 

w samym środku nocy

pośród niewiarygodnego chrapania sąsiada po prawej

 

czymże jest jednak nasza samotność

wobec odpornej na deszcz (będzie burza) alienacji mieszkańców

bilbordów

 

29.06.06