Stabat Mater

 

Stała Matka Boleściwa
obok krzyża jak nieżywa,
wypłakawszy wszystkie łzy.

​

Cała ziemia znikła w cieniu,
zadrżał kamień na kamieniu,
serce Matki pękło wpół.

​

Jezus Chrystus, syn jej, skonał,
gdy rozdarła się zasłona,
odkupienia grzechów znak.

​

Z ramion krzyża w Matki ręce,
by utulić ciało święte,
pohańbione, pełne ran.

​

Matko Boża Miłosierna,
kiedy nocka przyjdzie ciemna,
daj nam w niebie jasne dni.